- spokój publiczny
- обще́ственный поря́док
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
spokój — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. spokójkoju, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan równowagi psychicznej, harmonia wewnętrzna, pogoda ducha; brak oznak zdenerwowania, niepokoju, umiejętność opanowania się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spokój — m I, D. spokójkoju, blm 1. «stan równowagi psychicznej lub fizycznej; brak oznak zdenerwowania, niepokoju» Duchowy, filozoficzny, kamienny, olimpijski, pozorny, udany spokój. Spokój ducha, duszy, sumienia. Nakazać sobie spokój. Silić się na… … Słownik języka polskiego
stanowisko — Stać, stanąć na jakimś stanowisku, na stanowisku, że... «mieć swoje zdanie na jakiś temat, swój punkt widzenia; sądzić, uważać, że...»: Związek stoi na stanowisku, że spokój publiczny w kraju wymaga, by istniejące problemy rozstrzygane były… … Słownik frazeologiczny
izba — ż IV, CMs. izbabie; lm D. izb 1. «pomieszczenie mieszkalne, pokój; dziś zwykle używane w języku urzędowym lub w odniesieniu do pomieszczeń mieszkalnych na wsi» Izba bielona wapnem. Mieszkanie złożone z paru izb. ∆ Izba chorych «zakład zamkniętej… … Słownik języka polskiego
wytrzeźwienie — n I; lm D. wytrzeźwienieeń rzecz. od wytrzeźwić a. wytrzeźwieć ∆ Izba wytrzeźwień «pomieszczenie dla osób nietrzeźwych zakłócających spokój publiczny, zatrzymanych tymczasowo» … Słownik języka polskiego
zaburzyć — dk VIb, zaburzyćrzę, zaburzyćrzysz, zaburzyćburz, zaburzyćrzył, zaburzyćrzony zaburzać ndk I, zaburzyćam, zaburzyćasz, zaburzyćają, zaburzyćaj, zaburzyćał, zaburzyćany «spowodować zakłócenia, nieprawidłowości w działaniu, funkcjonowaniu czegoś»… … Słownik języka polskiego
porządek — m III, D. porządekdku, N. porządekdkiem; lm M. porządekdki 1. zwykle blm «regularny układ, rozkład, rozstawienie, plan czegoś; należyty ład, stan czegoś; czystość, schludność» Idealny, wzorowy porządek. Naturalny, przyrodzony porządek. Porządek… … Słownik języka polskiego